Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Μπήκα.
Στα μάτια σου, στο στόμα σου αλλά κυρίως στο μυαλό σου.
Ναι.
Ζεστά.
Πόνεσε λίγο.
αλλά ζεστά.
μετά έφυγες,
Αλλά δεν πειράζει, ξέρεις γιατί;
γιατί εγώ δεν πάω πουθενά.
στη σκέψη σου καλύτερα.
Ναι, σίγουρα καλύτερα.

Καλημέρα.

Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

ναι βρες το δρόμο σου. πάρε με αγκαλιά και διώξε όλους τους ξεφτιλισμένους φόβους μου. θέλω να γίνεις ένα με τον πιο ηδονιστικό θυμό μου. την πιο απελπισμένη απελπισία μου. αχ έλα αφού όλοι θέλουν κάποια στιγμή να βυθιστούν μέχρι πάνω απ το κεφάλι με τσιμέντο. έλα δεν θες; έλα...
δεν θες. τράβα να βρεις το δρόμο σου. τον βρήκες κιόλας νομίζω. είσαι ήδη ο δρόμος σου.

νιώθω ότι δεν θα βρω τίποτα στην άκρη. αιώνες θα ψάχνω στα θαμμένα κόκαλα να βρω το σκελετό μου και μόνο τρίχες και σάρκες σάπιες θα πιάνω. συνήθισα την αηδία δεν με χαλάει πια. καυλώνω ρε μαλάκα ναι καυλώνω. χωρίς κανένα κόμα σήμερα κι αν μπορούσα και χωρίς τελείες αλλά έχει μπει πια τόσο βαθιά στη ρουτίνα μου που μου προκαλεί κρίσεις αν δεν την βλέπω να ξέρω ότι με προστατεύει. ότι όλα θα τελειώσουν έτσι ξαφνικά κι απότομα όπως ξεκίνησαν απ'την προηγούμενη τελεία.
δεν θα σ αρέσει πολύ αυτό το ποστ ξέρω δεν θά'ναι πολύ ψαγμένο για τα γούστα σου και θα σε ξενερώσει. κι εμένα με ξενερώνει ρε μαλάκα αλλά πρέπει να τα βρω. πρέπει τουλάχιστον να τα πιάσω. έστω ν αγγίξω το τέλευταιο μόριο τους με το τελευταίο δικό μου μόριο. ντάξει δεν λέω να μπερδευτούν κιόλας θά'ταν υπερβολή ξέρω. έστω να μυρίσω για λίγο την υφή του. μπορεί να μην καταφέρω να φτάσω παραπέρα αλλά τουλάχιστον θα το ξέρω.
νά'ρθεις μπροστά μου θέλω και να στρωθείς να σε πατήσω. θα σε ψάξω και σε λίγο θά'ρθεις εντάξει;

όχι.

άντε γεια ρε μαλάκα άντε γεια.