Δευτέρα 20 Αυγούστου 2012

Μην το διαβάσεις, μαλακία είναι.

Νιώθω έναν μικρό κόμπο είναι η αλήθεια. Φέτος πέρασε και δεν ακούμπησε φίλε. Αλλά δε με πείραξε καθόλου τελικά. Έπαθα και μια μικρή εξάρτηση απ' το πουθενά αλλά ούτε αυτό με πείραξε (γιατί τελικά θα μου περάσει -όπως και οι υπόλοιπες εξαρτήσεις). Και στρώθηκα κιόλας. Και δεν ήταν τόσο δύσκολο. Τώρα αρχίζει και γίνεται κι αρχίζω και καπνίζω και βαριέμαι και σκέφτομαι τη ζέστη και το ότι δεν έκανα μπάνια. Και μάλλον δεν γράφω για να τα βγάλω αυτή τη φορά, αλλά για να τα βάλω στο κεφάλι μου. Θέλω λίγο να νιώσω ότι διαβάζω τη μάνα μου.

Λοιπόν.

Πρέπει να διαβάσω γιατί μαζεύτηκαν πολλά. Να τη βγάλω τη σχολή μου και να βρω και κανένα ιδιαιτεράκι ρε συ. Να βγάλω ένα χαρτζιλικάκι γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και τα έξοδα πολλά. Θα πτωχεύσουμε. Ευτυχώς πήραμε εκείνη τη γκαρσονιερούλα και θα' χω ένα κεραμίδι (ή και μια ταράτσα -ό,τι σε βολεύει) πάνω απ' το κεφάλι μου. Και ευτυχώς η μαμά δεν απολύθηκε ακόμα οπότε μπορώ να χαρώ και το επόμενο έτος σαν φοιτήτρια σίγουρα. Οπότε πρέπει να διαβάσω για να τους κάνω υπερήφανους και για να είμαι κι εγώ ευχαριστημένη με τον εαυτό μου. Εντάξει, το '12 τομπαίρνει αλλά το '13 που έρχεται να μπει με νέες προοπτικές.

Λες και ξαφνικά θα φτιάξουν τα οικονομικά, θα γαμάω στη σχολή και ίσως και κανένα γκομενάκι. ΞΥΠΝΑ ΜΑΛΑΚΑΑ. Ή μάλλον όχι, καλύτερα να κοιμάμαι. Ε; Ναι, καλύτερα ρε. Καλύτερα αγάμητη με ελπίδες παρά με κατάθλιψη.
Ναι, ναι, αυτό.

Και ξαφνικά σαν να μεγάλωσε ο κόμπος απ' το πουθενά.

Απ' το πουθενά ρε πούστη. Άντε και του χρόνου αγάπες.