Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2013

Επετειακό

Μπήκα σήμερα μετά από κανά 3μηνο και ΩΩΩΩΩΠ τι είδα; Είχα γράψει πέρσι το Σεπτέμβρη. Θα το κάνω επετειακό και συγκινητικό και θα τα πω πάλι Σεπτέμβρη. Ο Σεπτέμβρης είναι μαλάκας μήνας γι αυτό θα του δώσω αυτή τη χάρη. Κάθε Σεπτέμβρη θα γράφω στο blog μου.

Έχω ένα άγχος και μια ταχυπαλμία που αν δεν είναι απ'τον ξεθυμασμένο φραπέ, είναι από σένα. Κι αν είναι από σένα σε μισώ λίγο. Αλλά επειδή κανονικά σε αγαπώ, δεν πειράζει. Αυτό που με πειράζει είναι ότι εσύ δεν με αγαπάς. Ναι. Με πειράζει. Θα πάψω να υποκρίνομαι, δεν είναι πρέπον. Με πειράζει που είναι εμφανώς καλύτερη από μένα και με πειράζει που την αγαπάς τόσο. Που είναι η ζωή σου και που δεν μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς αυτή. Και πώς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς τη ζωή σου; (ξεκίνησαν οι μαλακίες.) Τελοσπάντων με πειράζει. Και κλαίω όλη την ώρα σαν 5 χρονών παιδάκι που του έκλεψαν τα κουβαδάκια. Κλαίω ρε. Καταλαβαίνεις; ΚΛΑΙΩ.
Μου τη σπας.

Θέλω πίσω τα κουβαδάκια μου.