μια υποψία...

νιώθεις την υγρασία του καιρού να υψώνεται. είναι ξενέρωτη και έκφυλλη κι όμως σε κλωτσάει στο μέρος της να ιδρώσεις. κι αν τύχει και γίνει δάκρυ σ' αφορίζει και γίνεσαι υποψία.

η υποψία που έρχεται στο όνειρο και το κατακρυμνίζει στις πλαγές του ύπνου σου.

η υποψία που έρχεται στην ευτυχία και τη φτάνει στο πάτωμα της γνώσης.

κι αυτή πάλι που έρχεται στον πάτο της θλίψης και την υψώνει σε έναν μάλλον πιο γλυκό ουρανό.

η υποψία που τόσο εύκολα σε κάνει να ξεχνάς όλα τα υπέροχα και να τα φτιάχνεις απ το μηδέν.

αχ αυτή η υποψία κι απόψε...


να τη διώξω;